Nawalny deszcz to duże wyzwanie. Z nami opracujesz rozwiązanie efektywne kosztowo, wydajne i zgodne z przepisami.
W zależności od rodzaju zanieczyszczeń powinno się wykorzystywać różne metody podczyszczania, a co za tym idzie różne urządzenia i ich kombinacje. Należy pamiętać, że każde działanie mające na celu podczyszczenie wody deszczowej zatrzymuje tylko część zanieczyszczeń, np. przy przechodzeniu przez podłoże porośnięte roślinnością zachodzą inne procesy oczyszczania niż przy zastosowaniu separatora lub filtra mechanicznego.
W klasyfikacji zanieczyszczeń przydatny może być niemiecki standard DWA-M 153 „Zalecenia dotyczące postępowania z wodą deszczową”. Na podstawie kryteriów oceny, którymi są:
• Klasyfikacja wód (odbiornika naturalnego lub wód gruntowych)
• Oddziaływania z powietrza
• Zanieczyszczenie powierzchniowe (nawierzchni)
• Skuteczność uzdatniania wody deszczowej
można określić uciążliwość zanieczyszczeń, a następnie dobrać właściwe rozwiązanie podczyszczające.
Należy jednak pamiętać, że szczególne substancje zanieczyszczające wymykają się ogólnej ocenie opisanej w DWA-M 153 „Zalecenia dotyczące postępowania z wodą deszczową” i wymagają dokładniejszych badań i urządzeń oczyszczających lub odprowadzenia do oczyszczalni.
Zgodnie z powyższymi wytycznymi np. w przypadku zbiorników rozsączających i retencyjno – rozsączających, gdzie odbiornikiem są wody gruntowe dla zbiorników o normalnej potrzebie ochrony przyporządkowano typ G12-G13 i punkty 10-8 (wody gruntowe poza zlewniami wody pitnej mają przyporządkowaną grupę G12 i 10 punktów). Oznacza to, że suma punktów po ocenie kryteriów nie może przekroczyć przyporządkowanej dla grupy ilości punktów.
Oddziaływanie z powietrza
Zgodnie też z przytoczonymi powyżej wytycznymi zróżnicowana ocena oddziaływania z powietrza nie jest konieczna do całościowej oceny wody deszczowej spływającej z terenów osiedli. Wystarczy ogólna ocena punktowa. Dzieli ona rodzaj zanieczyszczania powietrza na:
- nieznaczne (drogi poza osiedlami oraz tereny o małym natężeniu ruchu – przeciętnie poniżej 5000 pojazdów mechanicznych/24h)
- umiarkowane (tereny osiedli o średnim natężeniu ruchu - 5000 – 15000 pojazdów mechanicznych/24h)
- znaczne (tereny osiedli o dużym natężeniu ruchu - powyżej 15000 pojazdów mechanicznych/24h)
- znaczne (tereny osiedli z regularnym stosowaniem opału w domach np. drewno, węgiel)
- znaczne (w obszarach wpływu przemysłu i rzemiosła z emisją pyłów z produkcji, przetwórstwa, magazynowania i transportu).
Tu także przyporządkowuje się punkty – tym razem w zależności od szkodliwości zanieczyszczeń związanych z oddziaływaniem z powietrza: wskaźnik L (od Luft) mieści się od 1 do 8.
Zanieczyszczenie nawierzchni wg DWA-M 153 ocenia się całościowo w zależności od ich wykorzystania, a w przypadku pokryć dachowych w zależności od materiału. Jeżeli lokalnie występują warunki niestandardowe, ocenę punktową można i należy modyfikować. W większości wypadków określa się przeciętny stopień zanieczyszczenia. Ogólnie można wyróżnić trzy obszary:
• nieznaczne obciążenie od 1 do 15 punków
• umiarkowane obciążenie od 16 do 30 punków
• znaczne obciążenie od 31 do 45 punktów.
Obszarem o nieznacznym obciążeniu będą np. drogi dla rowerów i pieszych poza zasięgiem rozpyleń z dróg samochodowych (odległość powyżej 3m), czy mało uczęszczane powierzchnie komunikacyjne (do 300 pojazdów/24h)
Drogi o natężeniu ruchu 5000 – 15000/24h, np. drogi główne zaliczane będą już do obszarów o umiarkowanym natężeniu ruchu (27 punktów)
