Na czym polega fenomen rury trzonowej karbowanej do studzienek Wavin i dlaczego studzienki muszą współpracować z gruntem?
Każda studzienka zbudowana jest z podstawy (kinety), rury trzonowej i zwieńczenia. Wszystkie elementy mają do spełnienia określone zadania, a rura trzonowa jest szczególnie ważna, bo łączy nawierzchnię z podstawą. Zmienne warunki gruntowe i klimatyczne powodują, że rura powinna zmieniać swoją wysokość nie narażając przy tym układu na rozszczelnienie, a nawierzchni przy zwieńczeniu (z asfaltu, betonu, kostki), na zniszczenie. Nie każda studzienka na rynku ma taki trzon, który spełnia to zadanie.
Struktura karbu rur trzonowych w studzienkach Wavin (szerokość dolin, ich głębokość oraz kąt nachylenia) sprzyja temu, aby grunt wchodził w wolne przestrzenie przy standardowych warunkach zagęszczania i przy różnych gruntach zasypki. W najszybszy możliwy sposób uzyskuje się prawidłowo zamontowaną, trwałą studzienkę.
Nie zapewnia odporności na wypór, wody gruntowe mogą wypchnąć studzienkę z gruntu, lub rozłączyć kinetę z rurą trzonową. Studzienka z taką rurą ma stałą wysokość (nie rośnie ona wraz z wypiętrzaniem gruntu ani nie maleje wraz z jego opadaniem), co powoduje problemy przy zwieńczeniach (pękanie nawierzchni, konieczność napraw, itd.).
Zapewnia odporność na wypór, ale nie potrafi zapewnić studzience zmiany wysokości (nie rośnie wraz z wypiętrzaniem gruntu ani nie maleje wraz z jego opadaniem), co powoduje problemy przy zwieńczeniach (pękanie nawierzchni, konieczność napraw, itd.) . Jest to zwykła rura kanalizacyjna strukturalna dwuścienna. Nie nadaje się do zabudowy w pionie, ponieważ podczas zasypywania grunt nie dociera do końca dolin, przez to rura gubi właściwości rury karbowanej i nie wchodzi w interakcję z gruntem. Rura osiada podczas zagęszczania wykopu, i nie potrafi zapewnić studzience zmiany wysokości. Ponadto, z uwagi na wąskie przestrzenie pomiędzy karbami, prawidłowy montaż, a w szczególności zagęszczenie gruntu jest bardzo trudny.
Rura zapewnia odporność na wypór, ale jest to tylko nieudolna kopia rury trzonowej karbowanej. Jest to zwykła rura kanalizacyjna strukturalna dwuścienna z niewykonaną warstwą wewnętrzną. Nie nadaje się ona do zabudowy w pionie, ponieważ podczas zasypywania grunt nie dociera do końca dolin, przez to rura gubi właściwości rury karbowanej i nie wchodzi w interakcję z gruntem. Rura osiada podczas zagęszczania wykopu, i nie potrafi zapewnić studzience zmiany wysokości (nie rośnie ona wraz z wypiętrzaniem gruntu ani nie maleje wraz z jego opadaniem). Ponadto, z uwagi na wąskie przestrzenie pomiędzy karbami, prawidłowy montaż, a w szczególności zagęszczenie gruntu jest bardzo trudny