Kanalizacja niskoszumowa to dobry wybór!

Historia hałasu

Hałas jest najpowszechniejszym zanieczyszczeniem środowiska życia i pracy człowieka. Jego dokuczliwość, a nawet szkodliwość znana jest od wieków. Hałas został uznany za szkodliwy już 2500 lat temu, gdy Sybaryci zakazali lokalizacji kuźni w granicach miasta. Już w starożytności znane było także zawodowe uszkodzenie słuchu wywołane ekspozycją na hałas, jak tzw. „głuchota kotlarzy”. Współczesny, cywilizowany świat jest pełen hałasu, a jego wpływ na utratę zdrowia człowieka jest niewątpliwy. Hałas zakłóca nam percepcję głośności i interferencję, komunikację słowną, a także pracę, odpoczynek i sen. W pewnych ekstremalnych okolicznościach może dojść nawet do uszkodzenia słuchu i powstania innych zmian fizycznych.

Na szczęście, w tym całym zgiełku i pośpiechu życiowym, coraz większą uwagę zaczynamy zwracać na obniżanie natężenia hałasu, na jego tłumienie oraz na tłumienie wibracji. Na całym świecie coraz powszechniejsze staje się stosowanie i egzekwowanie norm dotyczących wartości dopuszczalnego poziomu hałasu i wibracji, zarówno w miejscach pracy, jak też w rejonach zamieszkania i wypoczynku. Dowiedz się więcej o sposobach Wavin na tłumienie niepożądanego hałasu w domach i innych obiektach, w których przebywamy na codzień.

Dowiedz się więcej o kanalizacji niskoszumowej Wavin ==> link

 

Podstawy prawne

O ochronie przed hałasem i drganiami  w budynkach można przeczytać w Rozporządzeniu Ministra  Infrastruktury z dnia 2 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 2019 poz. 1065). Paragraf 323 ustęp 2 jasno wskazuje, iż pomieszczenia w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej należy chronić przed hałasem zewnętrznym, powietrznym, uderzeniowym i pogłosowym oraz, co warto podkreślić „pochodzącym od instalacji i urządzeń stanowiących techniczne wyposażenie budynku”.  Dopuszczalne poziomy dźwięku A hałasu w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi określone zostały w Polskiej Normie PN-B-02151-2:2018-01.

 

Tabela 1. Wybrane dopuszczalne poziomy dźwięku A hałasu w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi wg PN-B-02151-2:2018-01.

Norma nie precyzuje poziomu dźwięku generowanego przez instalacje. Dlatego też często wykorzystywane są w tym celu wytyczne zawarte w rodzinie norm DIN 4109. Przepisy rynku niemieckiego nie mają prawnego zastosowania w Polsce, są jedynie punktem odniesienia w przypadkach związanych z hałasem, dotyczących układów kanalizacyjnych montowanych wewnątrz obiektów.

	Rodzaj pomieszczenia
Źródło hałasu	Pokoje dzienne i sypialnie	Pomieszczenia do nauki i pracy
Instalacje wodne	Własny poziom hałasu dB (A)
Instalacje wodna i kanalizacyjna razem	≤30 a) b)	≤35 a) b)
Inne instalacje	≤35 c)	≤35 c)

Tabela 2. Maksymalny dopuszczalny poziom hałasu według DIN 4109/A1:2001-01

 

Źródłami hałasu w instalacji kanalizacyjnej są odgłosy: spustu wody, wlotu i wylotu
w podejściach kanalizacyjnych, zrzutu wody w pionach oraz dźwięki powstające na zmianach kierunku. Dwoma zasadniczymi rodzajami hałasu powstającymi  w kanalizacji są:

- hałas materiałowy czyli wywołany przepływem ścieków powodujących drgania rozprzestrzeniające się w materiale, a następnie przenoszony na konstrukcję budynku;

- hałas powietrzny, tj. drgania powietrza spowodowane drganiem ścian rur wywołanych przepływającymi ściekami.  

Przykłady miejsc, w których może powstać hałas.

 

Zapewnienie odpowiedniej izolacyjności od dźwięków powietrznych i uderzeniowych, a co za tym idzie zapewnienie dopuszczalnego poziomu dźwięku powinno odbywać się już na etapie projektu – projektant projektuje odpowiednią konstrukcje przegród budowlanych, planuje odpowiedni rozkład pomieszczeń, dobiera odpowiednie materiały wykończeniowe przegród pionowych i poziomych, ale także powinien zwracać uwagę na system instalacji kanalizacyjnej oraz rozwiązania dla przejść przez przegrody budowlane. Odpowiedni system kanalizacji niskoszumowej jest istotnym elementem budynku, na który projektant powinien zwrócić uwagę.

Na co zwrócić uwagę?

 

Pierwszą rzeczą, na którą trzeba zwrócić uwagę jest materiał, z którego producent produkuje rury i kształtki. Na rynku polskim można znaleźć produkty wykonane np. w technologii trójwarstwowej z polipropylenu wzmocnionego włóknem mineralnym. Poszczególne warstwy o różnej budowie odpowiadają za odporność mechaniczną i promieniowanie UV, sprawność hydrauliczną oraz izolacyjność akustyczną.

Kluczową rolę w ograniczaniu hałasu odgrywają gęstość materiału i grubość ścianki Zazwyczaj w instalacji kanalizacyjnej występuje wiele zmian kierunku przepływu ścieków, co generuje hałas. Zwiększanie masy rur i kształtek użytych do połączeń powoduje, że stają się one dostatecznie ciężkie, aby zapewnić dobrą absorbcję hałasu.

 

Kolejnym elementem systemu, dzięki któremu uzyskujemy lepsze parametry izolacyjności akustycznej to obejmy, za pomocą których mocowana jest kanalizacja sanitarna do konstrukcji budynku. Warto zaznaczyć, iż konieczność stosowania zabezpieczeń przeciwdrganiowych przy mocowaniu urządzeń i przewodów instalacyjnych wewnątrz mieszkania określona jest w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury Dz. U. 2002 nr 75 poz. 690. Dla kanalizacji niskoszumowych dedykowane są specjalne obejmy  z wkładkami elastomerowymi.

 

 

Specjalistyczna obejma Wavin z wkładką EPDM montowana w układzie podwójnym

 

Charakterystyka akustyczna

Na rynku polskim istnieje wiele systemów kanalizacji niskoszumowej. Rozważając zaprojektowanie czy zakup systemu oprócz analizy poszczególnych elementów należy wziąć pod uwagę charakterystykę akustyczną, np. wskaźnik ważony poziomu dźwięku materiałowego Lsc, A, dB(A) dla natężenia przepływu 0,5 l/s; 1,0 l/s; 2,0 l/s oraz 4 l/s. Zdecydowana większość systemów kanalizacyjnych badana jest w niezależnych laboratoriach badawczych – a w wielu przypadkach w Instytucie Fraunhofera w Niemczech.

Dla zobrazowania przepływ wody 4 l/s odpowiada równoczesnemu użyciu dwóch 6 litrowych spłuczek toaletowych. W większości przypadków poziom dźwięku materiałowego przy tym właśnie przepływie 4 l/s podawany jest jako wartość charakterystyczna dla danego systemu. W zależności od producenta i systemu wskaźnik ważony poziomu dźwięku materiałowego Lsc, A, dB(A) waha się między 10 dB a 25 dB. Aby uzmysłowić jakiemu rodzajowi dźwięku odpowiadają te poziomy hałasu wyobraźmy sobie szelest liści przy łagodnym wietrze (10 dB) czy bardzo spokojną ulicę bez ruchu (30 dB).

 

Fragment instalacji systemu AS+ badanego w Instytucie Fraunhofera w Niemczech. 

 

Podsumowanie

W ofercie instalacji kanalizacyjnych znajdziemy wiele systemów kanalizacji niskoszumowej. Projektując i wykonując  kanalizację należy korzystać z pełnego i kompletnego systemu, gdyż tylko takie działania zapewnią deklarowaną wartość poziomu dźwięku. Oczywiście nie bez znaczenia są również konstrukcja budynku, metoda przejścia przez przegrody budowlane czy staranność wykonania.

Coraz większe wymagania użytkowników spowodowały, że w dzisiejszych czasach kanalizacja niskoszumowa jest często wybieranym rozwiązaniem nie tylko dla budownictwa wielorodzinnego, użyteczności publicznej, ale także dla budownictwa jednorodzinnego. Wzrost kosztu w porównaniu ze standardowym systemem – niewielki, a wzrost komfortu – znaczący.

 

Dowiedz się więcej o kanalizacji niskoszumowej Wavin ==> link