Używanie powietrza zamiast wody do prób ciśnieniowych staje się coraz popularniejsze w całej Europie. Pozwala uniknąć zastojów wody w instalacji, eliminując tym samym ryzyko wystąpienia legionelli i zapobiega uszkodzeniom instalacji podczas mrozów.
Dzięki posiadanym funkcjom nowe złączki Tigris K5/M5 idealnie nadają się do wykonywania prób ciśnieniowych wodą, jak i sprężonym powietrzem. Należy pamiętać o tym, że zmiany temperatury otoczenia mają wpływ na ciśnienie. W czasie dokonywania odczytów ciśnienia na manometrze na początku i końcu badań oraz w okresie co najmniej 0,5 godz. przed odczytem temperatura otoczenia powinna być taka sama z zakresem tolerancji ± 3°C. Należy pamiętać, aby instalacja poddawana próbie nie była bezpośrednio nasłoneczniona.
Instalację należy napełnić zimną wodą i dokładnie odpowietrzyć. Kształtki Tigris K5/M5 posiadają funkcję DLF, dzięki której na etapie napełnienia instalacji można przeprowadzić inspekcję prawidłowości zaciśnięcia - niezaciśnięte kształtki będą przeciekać. W przypadku wykrycia takich kształtek należy wykonać zacisk i przystąpić do próby ciśnieniowej.
Próbę szczelności należy przeprowadzić:
– instalacja wody zimnej – 1,5 x najwyższe ciśnienie robocze, nie mniej niż 10 bar
– instalacja wody ciepłej – 1,5 x najwyższe ciśnienie robocze, nie mniej niż 10 bar
– instalacja centralnego ogrzewania – najwyższe ciśnienie robocze + 2 bary, nie mniej niż 6 barów. Po wykonaniu próby szczelności zaleca się przeprowadzić próbę na gorąco, sprawdzając w warunkach roboczych szczelność instalacji. Próba na gorąco to test szczelności instalacji przeprowadzany w warunkach roboczych. W przypadku instalacji wody ciepłej, próba na gorąco polega na wypełnieniu rurociągów ciepłą wodą o temperaturze +55°C oraz ciśnieniu 0,6 MPa.
Badanie wstępne polega na podniesieniu ciśnienia do wartości ciśnienia próbnego trzykrotnie w odstępach 10-cio minutowych. Następuje obserwacja instalacji w ciągu 30 minut – obserwacja ewentualnych przecieków, nieszczelności na instalacji. Po 30 minutach spadek ciśnienia nie może przekraczać 0,6 bara.
Badanie główne polega na podniesieniu ciśnienia do wartości próbnej na 2 godziny (dla ogrzewania podłogowego – 24 godzin), a spadek ciśnienia nie może przekroczyć 0,2 bara. Dodatkowo podczas trwania próby należy dokonać wizualnej oceny szczelności wykonanych połączeń. W przypadku wystąpienia przecieków podczas przeprowadzania próby szczelności należy je usunąć i ponownie przeprowadzić całą próbę od początku.
W przypadku wykonywania testów za pomocą sprężonego powietrza należy zmodyfikować przebieg procedury. Kształtki Tigris K5/M5 posiadają funkcję Acoustic Leak Alert, dzięki której na etapie napełniania instalacji można przeprowadzić inspekcję prawidłowości zaciśnięcia – niezaciśnięte kształtki będą emitować głośny gwizd.
Zalecamy, aby tę część próby wykonywać z użyciem ciśnienia 0,2-0,5 bar, aby zapobiec wypchnięciu niezaciśniętych kształtek z rury. W przypadku wykrycia nieszczelności na skutek niezaciśnięcia kształtki (gwizd) należy zacisnąć połączenie. Po przeprowadzeniu inspekcji instalacji należy przejść do wykonania właściwej próby ciśnieniowej według poniższych wytycznych. Wartość ciśnienia nie powinna przekraczać 3 bar, a podczas badania powinien być używany cechowany manometr tarczowy o zakresie o 50% większym od ciśnienia próbnego.
Badanie wstępne polega na podniesieniu ciśnienia do wartości ciśnienia próbnego trzykrotnie w odstępach 10-cio minutowych. Następuje obserwacja instalacji w ciągu 30 minut – obserwacja ewentualnych nieszczelności na instalacji. Nieszczelności można lokalizować akustycznie lub za pomocą roztworu pieniącego.
Badanie główne polega na utrzymaniu wartości ciśnienia próbnego przez okres 2 godzin. Badanie uważa się za pozytywne, jeżeli na manometrze nie będzie spadku ciśnienia i brak jest nieszczelności instalacji.